افعال دو جزئی یا Phrasal Verbs ، افعالی هستند که از دو کلمه شامل فعل اصلی و حرف اضافه، تشکیل شده و معنی متفاوتی نسبت به فعل اصلی دارند. مانند turn on (روشن کردن)
برخی از افعال دو جزئی رایج عبارتند از:
مثال :
عبارت فوق بصورت زیر نیز می تواند نوشته شود:
در این جمله مفعول مابین دو قسمت افعال دو جزئی قرار می گیرد.
توجه : اگر بجای مفعول از ضمایر مفعولی استفاده نماییم، ضمیر مفعولی می بایست مابین دو قسمت افعال دو جزئی نوشته شود. به عبارت دیگر جملات زیر از نظر نگارش صحیح بوده و معنی واحدی می دهد:
ولی جمله زیر نادرست است:
توجه : برخی از افعال دو جزئی قابلیت جداشدن از هم را نداشته و همواره بصورت یک ترکیب مورد استفاده قرار می گیرند. نمونه ای از این افعال عبارتند از:
مثال:
به عبارت دیگر جمله زیر نادرست می باشد:
can, may, be allowed to به معنی مجاز بودن و انتخاب آزادانه امور در جملات بکار می رود. مثال:
don’t have to, needn’t برای بیان مواردی استفاده می شود که انجام آن ضروری نباشد. مثال:
must, have to, have got to, be supposed to, can’t, mustn’t, must never به معنی ضرورت و اجبار در جملات بکار می رود. مثال:
should, ought to به مفهوم بهتر است که ... جهت بیان و درخواست نصایح، راهنمایی و پیشنهاد و الزام اخلاقی در جملات بکار می رود. مثال :