جملات شرطی نوع دوم، زمانی استفاده می شود که انجام جمله شرط برای گوینده فرضی و غیر ممکن باشد. (مثلا اگر چینی صحبت می کردم.... یا اگر خانواده اش می دانستند و ...) ساختار جملات شرطی نوع دوم بصورت زیر می باشد:
مثال :
توجه : در قسمت شرط جملات شرطی نوع دوم، بجای was معمولا از were استفاده می شود. مثال:
به عبارت (علی به مدرسه رفته است) توجه نمایید. این جمله به مفهوم رفتن علی در گذشته می باشد و در حال حاضر نیز اثر رفتن علی مشخص بوده و تا کنون ادامه دارد. به این زمان حال کامل یا ماضی نقلی گفته می شود. به عبارت دیگر حال کامل زمانی است که در گذشته شروع شده و نتیجه و اثر آن در حال حاضر باقی مانده باشد. ساختار جملات حال کامل بصورت زیر می باشد:
مثال :
توجه : در انتهای جملات حال کامل معمولا از for به معنی (برای مدت ...) یا since به معنی (از ...، تا کنون) به همراه قید زمان استفاده می شود. مثال :
توجه : کاربرد دیگر زمان حال کامل در جملاتی است که از گذشته نامعلوم شروع شده و اثر آن تا کنون باقی مانده باشد. مثال:
اسم مفعول یا قسمت سوم افعال با قاعده با افزودن -ed به انتهای آنها (مانند زمان گذشته ساده) بدست می آید. درخصوص افعال بی قاعده قسمت سوم آنها از قاعده خاصی پیروی نکرده و می بایست به تدریج آموخته شود. قسمت سوم برخی از افعال بی قاعده بصورت زیر است:
همانطور که در مثالهای قبل دیدیم، انتهای جملات حال کامل معمولا از for به معنی (برای مدت ...) یا since به معنی (از ...، تا کنون) به همراه قید زمان استفاده می شود. مثال:
yet به معنی (هنوز) در جملات منفی یا پرسشی و just به معنی (چند لحظه قبل) در جملات مثبت و already به معنی (پیش از این) در جملات مثبت نیز می تواند بکار رود. مثال:
توجه : همانطور که دیده می شود، just و already مابین فعل کمکی have, has و اسم مفعول بکار می روند. همچنین yet معمولا در انتهای جملات حال کامل نوشته می شود.
توجه : گاهی از before به معنی (قبلا) در انتهای جملات حال کامل استفاده می شود. مثال:
توجه : در جملات حال کامل می توان از since به همراه یک جمله کوتاه حال ساده نیز استفاده نمود. مثال:
توجه : گاهی کلمات ever و never در زمان حال کامل مابین فعل کمکی have, has و اسم مفعول بکار می روند. مثال:
معمولا در شرایطی که اطلاعات دقیق زمانی برای انجام فعالیت مد نظر گوینده باشد، از زمان گذشته ساده استفاده می شود. در حالیکه در زمان حال کامل زمان انجام فعل، اهمیت چندانی برای گوینده ندارد. مثال: