
kevel



kevel noun. ['kɛv(ǝ)l] Scot. & north.
kevel noun. ['kɛv(ǝ)l] obsolete exc. Scot. & north. Also kewl [kju:l].
kevel noun. ['kɛv(ǝ)l]
میخ چوبی، چماق، چوب، یکنوع تیشه برای سنگ تراشی، معماری: تیشه سنگ تراش
▼ ادامه توضیحات دیکشنری؛ پس از بنر تبلیغاتی ▼
English Dictionarykevel noun3.
['kɛv(ǝ)l] Scot. &
north. ME.[Origin unkn.]A kind of hammer for rough-hewing or breaking stone. Also
kevel-hammer,
kevel-mell.
[TahlilGaran] English Dictionary ▲
kevel noun1.
['kɛv(ǝ)l] obsolete exc.
Scot. &
north. Also kewl
[kju:l].
ME.[Old Norse kefli round stick, small roller, gag, rel. to kafli piece.]1. A bit for a horse's mouth. Also, a gag.
ME.2. A rounded piece of wood; a staff, a cudgel.
E19. [TahlilGaran] English Dictionary ▲
kevel noun2.
['kɛv(ǝ)l] ME.[Old Northern French keville = Old & mod. French cheville pin, peg.]1. A pin or hasp for fastening something; a tilepin.
obsolete exc.
Hist. ME.2. Nautical. A large cleat fitted to the gunwale of a ship and used in belaying ropes.
ME. [TahlilGaran] English Dictionary ▲