probate
pro‧bate /ˈprəʊbeɪt, -bət $ ˈproʊbeɪt/ noun [uncountable]
probate verb [transitive]
تصدیق صحت وصیتنامه، رونوشت مصدق وصیتنامه، رونوشت گواهی شده وصیت نامه، گواهی حصر وراثت، گواهی نمودن صحت وصیت نامه، محاکمه کردن، استنطاق کردن، تحت آزمایش یا نظر قرار دادن، حقوقی: گواهی انحصار وراثت
I. pro‧bate1 /ˈprəʊbeɪt, -bət $ ˈproʊbeɪt/
noun [uncountable][
Date: 1300-1400;
Language: Latin;
Origin: probatum, from the past participle of probare; ⇒ probe2]
law the legal process of deciding that someone’s
will has been properly made
[TahlilGaran] Dictionary of Contemporary English ▲