wayfaring

wayfaring noun. ['weɪfɛ:rɪŋ]
wayfaring ppl adjective. ['weɪfɛ:rɪŋ] arch.

پیاده روی
ارسال ایمیل

▼ ادامه توضیحات دیکشنری؛ پس از بنر تبلیغاتی ▼

نسخه ویندوز دیکشنری تحلیلگران (آفلاین)بیش از 350,000 لغت و اصطلاح زبان انگلیسی براساس واژه های رایج و کاربردی لغت نامه های معتبر به صفحه تحلیلگران در Instagram بپیوندیددر صفحه اینستاگرام آموزشگاه مجازی تحلیلگران، هر روز یک نکته جدید خواهید آموخت.
wayfaring
[adjective]
Synonyms: itinerant, itinerate, nomadic, perambulant, perambulatory, peripatetic, roving, vagabond, vagrant, wandering

[TahlilGaran] English Synonym Dictionary

wayfaring noun. ['weɪfɛ:rɪŋ] M16.
[from WAY noun + FARE verb + -ING1, after WAYFARING adjective.]
Travelling; an instance of this.

Comb.:
wayfaring-tree a Eurasian viburnum, Viburnum lantana, characteristic of chalk and limestone scrub, with broad leaves downy underneath, white flowers in dense cymes, and berries turning from green through red to black; American wayfaring-tree, an allied N. American shrub, the hobblebush, V. alnifolium.

[TahlilGaran] English Dictionary

wayfaring ppl adjective. ['weɪfɛ:rɪŋ] arch. OE.
[from WAY noun + pres. pple of FARE verb.]
Travelling by road. Esp. in wayfaring man.

[TahlilGaran] English Dictionary


TahlilGaran Online Dictionary ver 19.0
All rights reserved, Copyright © Alireza Motamed 2001-2025.